Celem tego ćwiczenia jest zapoznanie się z wybranymi funkcjami do interpolacji warstwic.
A. Metoda siatki kwadratów:
Ta funkcja MicroGeoCAD’a daje najgorsze wyniki ale jest bardzo przydatna, kiedy trzeba pokazać przebieg linii warstwicowych na modelu składającym się ze zbiorów danych o niskiej lub różnej dokładności. Aby wyinterpolować warstwice tą metodą należy:
- przywrócić ustawienia fabryczne programu,
- wybrać i ustawić tryb pracy,
- otworzyć (Ctrl + O) plik „interpolacja 001.mgr”, pobrany podczas przygotowywania ćwiczeń,
- wysunąć panel boczny (TAB),
- odnaleźć i otworzyć paletę narzędziową „Rzeźba terenu” (rys. z objaśnieniami poniżej),
- uruchomić funkcję „interpolacja warstwic – siatka kwadratów”,
- zaznaczyć obszar interpolacji (całą załadowaną mapkę),
- przy pomocy funkcji ScrollControl, zmienić rozmiar oczka siatki interpolacyjnej,
- zakończyć definiowanie, klikając jeden raz prawym klawiszem myszy (reset).
Uwaga: podczas zmiany rozmiaru oczka siatki interpolacyjnej, proszę zwrócić uwagę na: zmianę kształtu i przebiegu warstwic.
B. Metoda siatki kwadratów z zamianą odcinków na krzywe:
Końcowym efektem ćwiczenia „A”, był zbiór odcinków, wyinterpolowanych na siatce kwadratów. Odpowiednie ustawienie opcji interpolacji, spowoduje uruchomienie funkcji, która połączy odcinki w linie łamane a następnie zamieni te linie na krzywe. Ćwiczenie należy rozpocząć od usunięcia odcinków. Usunąć je można jednym z dwóch sposobów:
Sposób pierwszy:
- zaznaczyć (zahaczyć) dowolny odcinek,
- wyłączyć wszystkie warstwy z wyjątkiem tej, na której znajduje się zaznaczony element (Ctrl + V),
- zaznaczyć wszystko (Ctrl + A),
- usunąć wszystkie zaznaczone elementy rysunku (Del),
- włączyć wszystkie warstwy (Ctrl + V),
Sposób drugi:
- uruchomić funkcję „cofnij” (Ctrl + Z).
Aby przeprowadzić interpolację z zamianą odcinków na krzywe, należy:
- otworzyć okno opcji i ustawień (korzystając ze skrótu Ctrl + Q),
- na liście grup opcji, odnaleźć i zaznaczyć grupę „Interpolacja warstwic”,
- włączyć opcje zastępowania i usuwania odcinków (rys. poniżej),
- przeprowadzić interpolację (czyli powtórzyć ćwiczenie „A”).
C. Metoda siatki nieregularnych trójkątów z zamianą odcinków na krzywe:
Jest to najwygodniejsza i najdokładniejsza metoda interpolacji. Wymaga jednak odpowiedniego przygotowania danych (najlepiej w trakcie pomiaru) lub odpowiedniego przygotowania rysunku i ustawienia odpowiednich opcji. Ćwiczenie należy rozpocząć od usunięcia warstwic z poprzedniego ćwiczenia lub (lepiej) ponownego załadowania rysunku „interpolacja 001.mgr”. Następnie należy:
- otworzyć okno opcji i ustawień(Ctrl + Q),
- na liście grup opcji, odnaleźć i zaznaczyć grupę „Interpolacja warstwic”,
- włączyć opcje zastępowania i usuwania odcinków (rys. powyżej),
- włączyć opcję generowania NMT na podstawie wszystkich obiektów („wszystkie obiekty”),
- zamknąć okno opcji i ustawień (Esc),
- zahaczyć kursor do budynku, drogi, latarni i drzewa i jeżeli mają one rzędną wysokości równą zero, wykonać przekształcenie 2D/3D:
- w palecie narzędziowej „Interpolacja warstwic” odnaleźć i uruchomić funkcję „Przekształcenie widocznych obiektów z 2D do 3D” (dźwig),
- zahaczyć kursor do budynku, drogi itd i sprawdzić czy obiekty te mają wyinterpolowaną rzedną wysokości,
- uruchomić funkcję „Interpolacja warstwic – siatka Delaunay’a„,
- zaznaczyć obszar interpolacji (całą załadowaną mapkę),
- zakończyć definiowanie, klikając jeden raz prawym klawiszem myszy (reset).
D. Opisywanie warstwic.
Każda z wyinterpolowanych warstwic, jest wyposażana w metkę z informacją o rzędnej oraz jest kreślona na odpowiedniej wysokości. Aby opisać warstwicę, wystarczy uruchomić funkcję „opisywanie obiektów mapy” a następnie zahaczyć celownik do warstwicy, wskazać i potwierdzić miejsce wstawienia opisu. Funkcja ta znajduje się ona w palecie narzędziowej „Arkusz mapy”, w górnym rzędzie, ale można ją również uruchomić przy pomocy skrótu klawiszowego Ctrl + Shift + Tylda.
Tu można znaleźć filmy w serwisie Facebook.
Uwaga: w aktualnej wersji programu, krzywa, wykorzystywana do kreślenia warstwic, jest jedynie krzywą zbliżoną do krzywej B-Spline 3-go stopnia i w niektórych przypadkach, może się od niej znacząco różnić.