W programie, zaimplementowane zostały dwie procedury generowania numerycznego modelu terenu. Pierwsza wykorzystuje metodę siatki kwadratów, druga metodę siatki nieregularnych trójkątów. W przypadku tej drugiej metody, trójkąty mogą być definiowane ręcznie lub generowane automatycznie, metodą uwzglęnięjącą warunki Delaunay’a. Funkcje, uruchamiające procedury interpolacji warstwic (rys. poniżej), znajdują się w palecie narzędziowej „Rzeźba terenu„.
A. Przygotowanie rysunku do interpolacji
Niezależnie od wybranej metody, rysunek należy przygotować do interpolacji. Ze względu na dużą złożoność i różnorodność map, nie można sporządzić prostego zestawu instrukcji, dlatego przedstawione poniżej zestawienie, należy traktować jako podpowiedź a nie instrukcję obsługi.
- załadować pikiety ze wszystkich zbiorów danych
- upewnić się, że warstwy, na których znajdują się obiekty, biorące udział w budowaniu nmt, są włączone
- wkreślić obiekty powierzchniowe, które mają być pominięte podczas interpolowania warstwic, zahaczając je do pikiet
- wkreślić obszary wyłączone z interpolacji, zahaczając każdy punkt granicy, do pikiet
- usunąć z rysunku pikiety zbędne, błędne, nadmiarowe oraz te, które znajdują się poza obszarem interpolacji lub znajdują się wewnątrz obiektów powierzchniowych
- wybrać metodę interpolacji i sprawdzić opcje
B. Dobór metody interpolacji
W zdecydowanej większości przypadków, lepsza jest metoda siatki nieregularnych trójkątów, tym niemniej siatka kwadratów też się czasem przydaje
- jeżeli warstwice muszą ominąć obszary nieciągłe i wyłączone z interpolacji – wyłącznie metoda siatki trójkątów
- jeżeli zależy nam na precyzyjnym odwzorowaniu terenu i mamy zaufanie do dokładności pozyskania rzędnych – tylko metoda siatki trójkątów
- jeżeli zbiór punktów jest duży, punkty zostały pomierzone z podobną dokładnością i są rozłożone równomiernie – metoda siatki trójkątów
- w przypadku zbiorów punktów, zawierających dane znacząco różniące się dokładnością lub o niskiej dokładności, lepiej jest zastosować metodę siatki kwadratów
- jeżeli podejrzewamy, że rzędne punktów zbioru, mogą być obarczone błędami „grubymi”, bezpieczniej jest zastosować metodę siatki kwadratów
- w przypadku wielu zbiorów punktów, silnie różniących się gęstości pokrycia pikietami, bezpieczniej jest zastosować metodę siatki kwadratów
1. Metoda siatki trójkątów, definiowanych przez użytkownika
Jest to bardzo czasochłonna metoda, ponieważ wymaga wskazania każdego trójkąta, ale daje 100% pewności, że trójkąty zostały zdefiniowane właściwie. Umożliwia też, uwzględnienie linii szkieletowych oraz nieciągłości i obszarów wyłączonych. Aby wykonać interpolację tą metodą należy:
- przygotować rysunek ( -> punkt A)
- uruchomić funkcję interpolacji (numer 1, na rysunku powyżej)
- funkcja ta, wyposażona jest w trzy opcje pracy, wybierane przy pomocy SC (informacja o aktywnym trybie, wyświetlana jest w polu komunikatów):
- półautomatyczne definiowanie trójkątów (opcja domyślna):
- ustawić kursor w pobliżu środka ciężkości trójkąta
- jeżeli trójkąt jest prawidłowy, to można go zatwierdzić
- podwójnym, szybkim kliknięciem lewym klawiszem myszy (bez ruszania kursorem)
- wstawiając punkt kontrolny (bez konieczności potwierdzania wstawienia)
- ręczne definiowanie trójkątów („ząbek” w górę)
- wskazać pierwszy punkt trójkąta i potwierdzić wskazanie
- w podobny sposób wskazać kolejne punkty trójkąta
- usuwanie trójkątów („ząbek” w dół)
- ustawić kursor w pobliżu środka ciężkości trójkąta (trójkąt zmieni kolor na czerwony)
- jeżeli trójkąt jest prawidłowy, to można go zatwierdzić
- pojedynczym kliknięciem lewym klawiszem myszy (bez ruszania kursorem)
- półautomatyczne definiowanie trójkątów (opcja domyślna):
- po wskazaniu ostatniego trójkąta uruchomić interpolację, klikając prawym klawiszem myszy
2. Metoda siatki trójkątów – autotriangulacja w zadanym obszarze
Jest to bardzo szybka metoda, doskonale nadająca się do rysunków, na których interpolacja ma być wykonana na ograniczonym obszarze. Aby wykonać interpolację tą metodą należy:
- przygotować rysunek ( -> punkt A)
- uruchomić funkcję interpolacji (numer 2, na rysunku powyżej)
- zaczekać, aż na pasku komunikatów pojawi się polecenie „Proszę wskazać obszar interpolacji” (w przypadku zbiorów poniżej 10000 punktów, trwa to ok 1s.)
- wskazać (ogrodzić) obszar, na którym mają zastać wyinterpolowane warstwice
- zakończyć definiowanie obszaru interpolacji, klikając prawym klawiszem myszy
3. Metoda siatki trójkątów – autotriangulacja na całym obszarze
Jest to bardzo szybka metoda, doskonale nadająca się do dużych, jednorodnych zbiorów punktów. Aby wykonać interpolację tą metodą należy:
- przygotować rysunek ( -> punkt A)
- uruchomić funkcję interpolacji (numer 3, na rysunku powyżej)
4. Metoda siatki kwadratów
W programie, zaimplementowana została metoda, w której węzły siatki, interpolowane są metodą odwrotnych odległości do kwadratu. Ta metoda, doskonale nadaje się do zbiorów, w których zależy nam na delikatnym „spłaszczeniu” modelu. Sprawdzi się również, jeżeli mamy zbiór punktów pozyskanych metodami znacząco różniącymi się dokładnością lub podejrzewamy, że zbiór może zawierać punkty, których rzędna obarczona jest poważnym błędem oraz w których nie ma obszarów wyłączonych to metoda siatki kwadratów Aby wykonać interpolację tą metodą należy:
- przygotować rysunek ( -> punkt A)
- uruchomić funkcję interpolacji (numer 4, na rysunku powyżej)
- wskazać (ogrodzić) obszar, na którym mają zastać wyinterpolowane warstwice
- przy pomocy funkcji SC, ustawić gęstość siatki
- zakończyć definiowanie obszaru interpolacji, klikając prawym klawiszem myszy